Uçuyordu...


Uçuyordu... Kanatlarından tuttu aniden...
Düşmesinden korkmuş meğer...
Anlaması zordu bunu elbette,
Gizli perdelerdeki gölge oyunlarını görmeye çalışmak gibi bir çabaydı sanki...
Belki artık o da uçmaktan yorulmuştu?...

Karanlıkla çevrili olduğunu sanarken,
Güneşten gelecek bir damla sıcaklığa sığınabilirdi
Ve sonra istediğinde yine uçardı...
Bu sefer uçarken istediği renge bürünebilirdi.
Sunulan armağanları da kendi renklerine boyar,
Dalga seslerine yeni notalar eklerdi...

Aslında kanatlarından tutarken,
Oyun sandığı gölgelerinin gerçeklikle bütünleştiği anlara şahit olacaktı...
Renklerin griden kırmızıya döndüğünü,
Ritmlerin daha canlı olduğunu ,
Güneşin daha çok ısıttığını görecekti.

Ve en sonunda ulaştığı noktada,
Uykusunun derinliklerinde kaybolduğuna inanırken,
Şimdinin içinde yol aldığını anlayacaktı...

Yorumlar

Popüler Yayınlar